بررسی رابطه بین «سبک زندگی اسلامی» با «رضایت زناشویی» با واسطه‌گری «خوش‌بینی»

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین «سبک زندگی اسلامی» با «رضایت زناشویی» با واسطه­گری «خوش­بینی» است. روشِ آن، همبستگی و تحلیل مسیر با استفاده از نرم­افزار AMOS20 است. جامعه آماری اش، کارکنان متاهل دولت تعیین شد، بطوری­ که 214 نفر از کارمندان متاهل (94 مرد و 120 زن) سازمان حمایت مصرف­کنندگان و تولیدکنندگان ساکن در شهر تهران بصورت خوشه­ای و تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه رضامندی همسران (افروز)، پرسشنامه خوش­بینی اسلامی (نوری) و پرسشنامه سبک زندگی زوجین با رویکرد اسلامی (حیرت و همکاران) پاسخ دادند. یافته­ها نشان داد بین سبک زندگی اسلامی و رضایت زناشویی رابطه مثبت و معناداری (01/0>P) وجود دارد، بطوری­که سبک زندگی اسلامی اثر مستقیم و معنادار بر رضایت زناشویی دارد (05/0>P). همچنین مقدار استاندارد اثر غیرمستقیم سبک زندگی با واسطه­گری خوش­بینی بر رضایت زناشویی در سطح 05/0 معنادار می­باشد. بنابراین سبک زندگی اسلامی با واسطه­گری خوش­بینی، بر رضایت زناشویی اثر غیرمستقیم دارد و دو متغیر خوش­بینی و سبک زندگی اسلامی، رضایت زناشویی را تبیین می­کنند.